
شکست ۷ گله استقلال؛ میلیاردها هزینه، آبروریزی تاریخی
استقلال با صرف میلیاردها تومان هزینه، گرانترین تیم ایران را بست، اما در آسیا با شکست ۷ بر یک برابر الوصل تحقیر شد؛ این پولها کجا خرج شده و چه کسی پاسخگوست؟
به گزارش صحرانیوز, سهشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۴، استقلال در نخستین دیدار مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در ورزشگاه زعبیل دبی مقابل الوصل امارات به میدان رفت و با شکست سنگین ۷ بر یک تحقیر شد؛ شکستی که موجی از انتقادها را متوجه کادر فنی و مدیریت این باشگاه کرده است.
این باخت یادآور کابوس تلخ سال ۱۳۹۶ است؛ زمانی که آبیپوشان در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا با نتیجه ۶ بر یک برابر العین امارات شکست خورده بودند. اکنون پس از گذشت بیش از هشت سال، تاریخ برای استقلال تکرار شد و شاگردان ریکاردو ساپینتو بار دیگر شکست تاریخی با اختلاف شش گل را تجربه کردند.
با این حال استقلال در لیگ قهرمانان آسیا تحقیر شد؛ این هزینهها چه سودی برای مردم و باشگاه داشته و چرا کسی یقه دولت و هولدینگ و پشت پرده را نمیگیرد؟
بر اساس شنیده ها، باشگاه استقلال در فصل اخیر با هزینهای سرسامآور که طبق شنیدهها تاکنون به حدود ۳ هزار میلیارد تومان رسیده و پیشبینی میشود تا پایان فصل به ۶ هزار میلیارد تومان برسد؛ گرانترین تیم تاریخ فوتبال ایران را بسته است. هزینههایی که از جیب مردم و بیتالمال پرداخت شده، اما نتیجهاش چیزی جز ناکامی و آبروریزی نبوده است.
حال سوال علاقهمندان فوتبال این است:
این صدها میلیارد تومان هزینه دقیقاً صرف چه چیزی شده است؟ چه میزان از آن به جیب واسطهها و دلالها رسیده؟ آیا صرفاً خرج کردن پول میتواند معنای مدیریت باشد؟
در شرایطی که مردم ایران با بحران اقتصادی و مشکلات معیشتی دستوپنجه نرم میکنند، چرا کسی پاسخگو نیست و چرا یقه هولدینگ و پشت پردهها گرفته نمیشود؟
استقلال این روزها بیش از آنکه یک باشگاه ورزشی باشد، به یک پروژه پرهزینه و بیحاصل تبدیل شده است. هزاران میلیارد تومان خرج بازیکن و مربی خارجی میشود، قراردادهای نجومی بسته میشود، اما نتیجه روی زمین چیزی جز آبروریزی بینالمللی نیست. مردم حق دارند بپرسند:
وقتی سفرهشان روزبهروز کوچکتر میشود، وقتی جوانان بیکار و مستأصل دنبال کار میگردند.
این هزاران میلیارد کجا و با چه توجیهی هزینه میشود؟
آیا فوتبال قرار بود برای مردم شادی بیاورد یا تبدیل به چاه بیپایان بلعیدن بودجه عمومی شود؟
خرج کردن پولهای کلان برای فوتبال ایران به یک عادت غلط مدیریتی تبدیل شده است. مدیران باشگاهها و حتی دولتها، بهجای برنامهریزی و ساختن ساختار پایدار، تنها به فکر خریدهای پر سر و صدا هستند تا چند صباحی رسانهها را سرگرم کنند. اما فوتبال با شوآف اداره نمیشود.
نتیجهاش همین است: تیمی با گرانترین قراردادها، اما بدون شخصیت و کیفیت در زمین. استقلال با این شکست ۷ گله نشان داد که پول خرج کردن، جای مدیریت و تفکر فوتبالی را نمیگیرد.
استقلال، تیمی با دههها افتخار و میلیونها هوادار، حالا در آسیا به نمادی از ناکامی و تحقیر تبدیل شده است. هواداران سالهاست خاطرات شیرین قهرمانی در آسیا را به دوش میکشند، اما امروز تیمشان در برابر باشگاههای متوسط اماراتی شکستهای سنگین و تکراری را تجربه میکند.
سؤال اینجاست: آیا باشگاهی با این سابقه و نام بزرگ، سزاوار است به میدان مصرف بودجههای کلان و سوءمدیریت تبدیل شود؟این چند هزار میلیارد کجا و با چه توجیهی خرج شد؟
پشت پرده فوتبال ایران پر از واسطهها و دلالهاست؛ قراردادهایی که چند برابر ارزش واقعی بسته میشود، بازیکنانی که با لابی به تیمها تحمیل میشوند، مربیانی که به اسم خارجی بودن پولهای نجومی میگیرند و آخرش تیم با آبروریزی از زمین بیرون میآید.
وقتی شفافیتی در قراردادها نیست، طبیعی است که بخش بزرگی از هزینهها به جیب افراد خاص میرود. استقلال فقط یک نمونه است؛ کل فوتبال ایران به بازاری برای سودجویان تبدیل شده، نه یک صنعت برای افتخارآفرینی.